In mijn vorige blog beschrijf ik hoe ik mezelf vanaf 2012 (voor de zoveelste keer) opnieuw uitvind. Ik maak de switch van zelfstandig trainer in de woningcorporatiebranche naar Hogeschooldocent aan de Agrarische Hogeschool. En wat blijkt? Ik vind het superleuk om samen te werken met (jonge) mensen die hun eerste stappen op de arbeidsmarkt zetten. Vanaf 2014 zoek ik naar de combinatie tussen deze twee werelden.

Twee doodlopende sporen

Die nieuwe combinatie vinden gaat niet meteen goed. In 2014 maak ik contact met de Europoort Business School omdat ik denk dat na mijn super positieve hbo-lessen, ik ook veel te bieden heb aan mbo-studenten. Dit blijkt totaal niet het geval te zijn. De 16 of 17 jarige studenten op deze opleiding hebben in mijn beleving de aandachtsspanne van een mug en de bijbehorende motivatie. Tenminste, om heel eerlijk te zijn, in mijn lessen… Ze zitten de hele tijd achter hun laptop te facebooken en met elkaar te keten… Dit heb ik nooit eerder meegemaakt; ik een ordeprobleem??

Ik geef niet meteen op en loop mee met andere docenten op deze opleiding. Daar zie ik hoe zij gemiddeld iedere 10 minuten de leerlingen weer bij de les halen. Zonder rancune, zonder ophef. Super goed! Maar helaas niets voor mij. Bij mij triggert deze instelling van de studenten mijn aversie en gedachten als: ‘Het is jouw leven en jouw opleiding. Als jij niet wilt opletten, dan is dat jouw probleem’. Hmmm, het is duidelijk, deze combinatie is geen match! Helaas.

Samenwerken

Het tweede doodlopende spoor is mijn zoektocht naar samenwerking binnen de woningcorporatie branche. Ik benader een succesvolle huurrecht trainer en ontwikkel samen met haar een combinatietraining: ‘Huurrecht & Communicatie’. Om en om leren we de deelnemers hoe het in de theorie zit (qua huurrecht) en vervolgens hoe je dit communiceert aan je huurder (communicatie). Alleen… wij zijn allebei gewend het eenzaam stralend middelpunt van een training te zijn. Twee ‘queen bees’ die nu samen het podium moeten delen, dat is geen succes. Weer helaas.

Wachten op een pup

In het najaar van 2013 overlijdt hond Buffalo, nadat hij twee herseninfarcten heeft gehad. Van het eerste infarct herstelt hij volledig (bij honden gaat dit veel vaker goed dan bij mensen) maar na het tweede infarct blijft hij verlamd. Heel confronterend, want ook mijn moeder heeft dit mee gemaakt. Het is een heel tragisch afscheid van Buffalo, waarbij ik alles op alles moet zetten om mijn nieuwe nuchterheid (vanaf 2011) en rookvrij zijn (vanaf 2012) te behouden. Dat lukt gelukkig en ik besluit dat het tijd is voor een pup. In de afgelopen jaren heb ik afscheid genomen van vier honden, en dat breekt me nu toch erg op. Omdat ik alle tijd voor een pup wil hebben besluit ik te wachten tot de zomer van 2014. In mijn vak is de zomer vaak heel stil en dan kan ik minimaal twee maanden volledig aan mijn nieuwe hondenliefde gaan wijden. Maar helaas duurt dit nog 9 maanden. Hoe kom ik die door? Zonder hond?

Een geheel nieuwe hobby

Ik merk dat ik zonder hond geen enkele zin heb om me in de natuur te bewegen… Wandelen in het bos of op het strand zonder (eigen) hond komt me totaal zinloos voor. En ik doe dat dus ook niet. Wel pas ik twee maanden op Saar, de hond van een vriendin, maar daarna is het weer wachten op mijn pup. Ik begin via mijn LETS groepje (Lokaal Economisch Transactie Systeem) te tuinieren. In ruil voor pauwen (betaalmiddel van de LETS groep in Ermelo) tuinier ik heel wat af bij andere leden. De verdiende pauwen zet ik om in massages. Maar wat blijkt? Ik ben hartstikke populair als tuinvrouw. Ik werk hard en ga door. En heb redelijk inzicht in hoe je een tuin zo snel mogelijk onkruidvrij en ook onderhoudsvrij kunt maken. Zonder te verstenen maar op een natuurlijke manier. Dit heb ik, zonder dat ik het doorhad, geleerd toen ik bij mijn eigen trainingsruimte in Voorthuizen een gigantische tuin had die er altijd netjes uit moest zien (zie blog 6). Ik wil ook in Den Haag tuinieren, en besluit mezelf als tuinvrouw Bernadette op Marktplaats te zetten…

Doorslaand succes: Tuinvrouw Bernadette!

Als ik had gewild had ik 7 dagen per week, 12 uur per dag kunnen tuinieren… Zoveel aanvragen krijg ik via Marktplaats voor mijn diensten als tuinvrouw, zowel in Den Haag als in Ermelo. De combinatie van mijn lage tarief van 10 euro per uur (tenslotte is het een hobby en ik wil vooral ouderen met een kleine portemonnee helpen) met mijn vrouw zijn, en de juichende Marktplaats recensies maken mijn aanbod tot een tophit. Natuurlijk ga ik niet zoveel uren tuinieren, tenslotte ben ik 51 jaar, maar 2 tot 3 keer per week, drie tot vier uurtjes per keer bevallen mij prima.

Capabel Hogeschool

En niet alleen als tuinvrouw heb ik het juiste spoor gevonden. Ook zakelijk vind ik een supermooie match bij Capabel Hogeschool in Utrecht en Rotterdam. Hier ga ik aan de slag als docent Toegepaste Psychologie. En zo ben ik weer terug bij mijn eerste liefde, de psychologie. Back to my roots! Eerst ontwikkelen we deze volledige vierjarige hbo-studie met een ontwikkelteam, en na accreditatie van de opleiding ga ik meteen aan de slag als docent Toegepaste Psychologie. Weer lekker met collega’s en studenten onze kennis verdiepen. Top!

Pup Angel

En dan komt natuurlijk eindelijk mijn langverwachte Hollandse Smoushonden pup Anna Belle Angel. Ze heeft drie namen omdat ik al een naam voor haar moest bedenken, voordat ik haar kende. Omdat ik heel erg geloof in de kracht van een passende naam, heb ik een mooi keuzemenu gemaakt. Haar roepnaam wordt (na veel discussie met neefje David) Angel! En de naam blijkt perfect bij haar te passen.

Drukke tijden

Het zijn drukke tijden. Ik vind het tuinieren bij anderen nog steeds superleuk. Fijn om zowel ouderen als jongere mensen die hun eigen tuin niet kunnen (of willen) onderhouden te helpen. Interessant om bij zoveel mensen over de vloer te komen, van een villa in Wassenaar tot een eenvoudige ouderenwoning in de Schilderswijk. Angel gaat gewoon mee. Eerst in haar bench. Later aan een lange lijn. En omdat ik toch volop keus heb uit klanten vallen de hondenhaters als tuinklanten gewoon af (lekker staaltje Personal Branding en doelgroep selectie 🙂 ).

Culturele diversiteit

Daarnaast  werk ik nog volop bij Capabel Hogeschool waar ik enorm veel plezier heb in de culturele diversiteit van de studenten. Heel verrijkend voor mijzelf ook om samen met de studenten op zoek te gaan naar psychologische invalshoeken en behandelmethoden die niet schuren met culturele opvattingen. Daar hadden we veel baat bij kunnen hebben in de huidige corona aanpak (maar nu loop ik op de dingen vooruit…)

ONDERNEMERSTIP 9:
Wees antifragiel – Doe meerdere dingen, als er dan iets wegvalt, blijft er altijd wel iets over.

Vooruitkijken

En hoe is het nu met mij? Dat beschrijf ik in blog 10. Ik zit gelukkig ook nog steeds vol plannen en goede voornemens.

In blog 11 vat ik mijn lessen nog eens samen. Want het is heel helend om zo deze blog serie te schrijven, en in terugblik zie ik vele extra lessen die ik heb geleerd.