We zijn alweer halverwege mijn blogserie over 30 jaar ondernemerschap en nu aangekomen in het middelste deel van 30 jaar ondernemen, periode 2003 tot 2004. In mijn vorige blog beschrijf ik hoe ik bijna aan de alcohol ten onder ga en gelukkig net op tijd de reddingslijn naar de AA weet te grijpen.

Nieuwe kansen

Ondertussen ben ik al bijna negen maanden ‘droog’ (alcoholvrij) en ik voel mij fantastisch! Vol energie en levenslust. Dit stop ik in nieuwe trainingen binnen twee, voor mij nieuwe, branches:

1. Penitentiaire Inrichtingen waar ik bewaarders in klantgericht gedrag train en
2. Woningcorporaties waarvoor ik agressie protocollen schrijf en medewerkers train agressie voorkomen.

Twee mooie uitdagingen waar ik mijn handen vol aan heb.

Sabbatical
Ondanks de nieuwe uitdagingen had ik al eerder besloten om, voorafgaand aan mijn 40^ste verjaardag in september 2003, een half jaar met sabbatical naar het buitenland te gaan. Ik wil onderzoeken of ik toch niet beter iets anders kan gaan doen dan trainingen geven? Tenslotte ben ik ook heel dol op dieren en de natuur. Tijdens mijn sabbatical wil ik met beiden gaan werken. Als eerste vertrek ik in april 2003 naar Zuid-Frankrijk om daar, hoog in de Pyreneeën, een paar maanden op een biologische boerderij te gaan werken.

Onderweg naar Zuid- Frankrijk

Helaas sneuvelt mijn nieuwe alcoholvrije levensstijl onderweg naar Zuid-Frankrijk al… De stress van het vertrek, de spanning van onderweg zijn naar een onbekende bestemming en vooral dat ik alleen ben, ver weg van mijn AA makkers maakt dat ik al op de derde avond in Frankrijk zwicht voor de verleiding. Het begint ermee dat ik kies om te overnachten in  een wijn chateau. Bij het diner vraag ik om alcoholvrij bier. De ober kijkt me aan of ik gek geworden ben. En ik bestel een karafje wijn…

Op de boerderij

Toch kom ik veilig en op tijd aan bij mijn werk boerderij, samen met hond Flosje. Ik ga monter aan het werk op de boerderij, Mas de la Fargassa hoog boven Amelie les Bains (nu nog steeds ZONDER wifi J). Samen met een aantal andere vrijwilligers werken we in ruil voor kost en inwoning. We maken aardbei-bedden onkruidvrij, brengen de paarden en ezels naar verschillende graasplekken, zaaien in en maken daarnaast ook heerlijk biologisch brood, cakes en jam om te verkopen op de plaatselijke markt. Bovendien koken we voor elkaar, halen boodschappen enzovoort.

Het is dus heel afwisselend en ik vind het redelijk leuk. Hoewel ik het geïsoleerd leven met de familie en andere vrijwilligers, niet altijd makkelijk vind. Naast het werk lees ik veel en ben ik blij dat Flosje erbij is.

Bernadette van Lourdes

Na drie maanden komt mijn moeder mij ophalen om samen weer naar huis te rijden. Onderweg doen we Lourdes aan. Tenslotte ben ik niet voor niets vernoemd naar de heilige Bernadette! Mijn moeder is ondertussen not amused dat haar eigen Bernadette weer drinkt en niet zo heilig is.

Thailand

Binnen een week na thuiskomst vanuit Frankrijk vertrek ik naar Thailand. Daar ga ik werken in een apenopvang, The Wild Life Center. Helaas dit keer zonder hond Flosje natuurlijk. De aankomst in Bangkok is shocking. Het is warm, benauwd, vies (overal ratten), een gigantische herrie en luchtvervuiling. Ik blijf van weeromstuit twee dagen in mijn hotelkamer en eet (en drink) de minibar leeg. Hierna ga ik de straat op en ontdek dat je reuzeleuk kunt shoppen in Thailand. Maar daar kom ik niet voor natuurlijk, ik ga aan het werk.

Verslaafde apen in de apenopvang

Het werk in de apenopvang is opnieuw met veel andere vrijwilligers, in dit geval uit de hele wereld. De Gibbon-apen die we opvangen zijn superzielig. Ze worden gebruikt en misbruikt in de entertainmentindustrie en krijgen amfetaminen om wakker te blijven. Veel apen die komen zijn dus verslaafd en moeten eerst afkicken… Het is een lange weg om van verslaafde aap naar weer voor jezelf kunnen zorgen in de wildernis. Wil je dit project steunen, wat het heel zwaar heeft in deze corona tijden, klik dan hier voor meer informatie.

Werken met dieren

Ik vind het werk belangrijk in theorie. Maar eerlijk gezegd nogal saai in de praktijk. Dieren verzorgen is iedere dag hetzelfde. ’s Morgens heel veel eten snijden. Dan kooien schoonmaken en poep ruimen. Dan weer eten maken. En weer schoonmaken. Het meest interessant zijn eigenlijk toch de intriges tussen de mannen en vrouwen die hier in de jungle geïsoleerd opgesloten zitten.  Liefdes bloeien op, conflicten ook en het houdt ons allemaal flink bezig.

De eigenaar is een soort alleenheerser over zijn koninkrijkje en ziet dit alles met lede ogen aan. Uiteindelijk raak ik in conflict met hem en vertrek ik na zes weken, een paar weken eerder dan gepland. Ik ga lekker op vakantie in Thailand en ga alsnog shoppen.

ONDERNEMERSTIP 5a:
Test eerst of je droom klopt met de werkelijkheid voordat je je baan opzegt of je huis verkoopt.

Weer thuis, en waar is Aserto?

In september 2003 ben ik weer thuis, net op tijd voor mijn 40^ste verjaardag. Maar werk blijkt er niet meer te zijn voor mij… Al mijn opdrachtgevers hebben er rekening mee gehouden dat ik wellicht langer wegblijf en hebben ondertussen andere trainers gevonden. Ik blijk amper nog een bedrijf te hebben. Gelukkig heeft ISBW in november wat trainingen voor me, anders was het een totaal verloren ondernemersjaar geworden.

ONDERNEMERSTIP 5b: Houd contact met klanten bij levensveranderingen.

Klanten zijn vaak best trouw. Als je ze ‘aangehaakt’ houdt. Af en toe een berichtje of telefoontje, dan denken ze weer even aan je en blijf je ‘top of mind’. Ga je er even helemaal tussenuit om welke reden dan ook, heb je kans dat je na een half jaar amper nog een bedrijf hebt.

Vooruitkijken…

In mijn volgende blog verhuis ik weer eens een keer, en heb ik eindelijk mijn eigen trainingsruimte! Helaas stort vervolgens mijn familieleven in elkaar. En laat mijn gezondheid me in de steek.