Nu echt gaan ondernemen

In mijn vorige blog beschrijf ik hoe ik een vliegende start maak als ondernemer met een lucratieve en interessante opdracht bij Mercedes Benz die 4 jaar duurt. Heel fijn zo’n start, maar echt ondernemerschap is het natuurlijk nog niet. Meer een soort verkapt dienstverband. Toch heb ik er een levenslange ‘Ster op mijn voorhoofd’ aan overgehouden; een grote liefde en interesse voor het merk Mercedes Benz, hoewel ik er nooit eentje heb gekocht…

Tijd om uit te vliegen

Halverwege 1995, na 4 jaar zelfstandig ondernemerschap, is het eind van het Mercedes Benz traject in zicht. Ik heb veel geleerd over mezelf. En over acquisitie en ondernemen. Ik merk echter dat ik  veel vaktermen gebruik en vaak klink als een monteur… terwijl ik nog steeds niet echt iets over techniek weet. Dat maakt mij zo langzamerhand minder geschikt om het klantenperspectief te belichten in trainingen in de autobranche, vind ik zelf. En ik besluit de autobranche te verlaten.

Nieuwe opdrachtgevers

Ondertussen heb ik nieuwe opdrachtgevers gevonden in bijvoorbeeld Bestuur en Management Consultants (BMC). Voor hen ontwerp ik een training: ‘De Communicatieve secretaresse’ en geef ik een interview aan hun interne magazine in 1994. Lees hier het verbluffend actuele interview met mij uit 1994 – toen Aserto nog Ascerto was…

Inkomen 60% lager

Ook ga ik aan de slag voor het ISBW, SBC Elsevier opleidingen en OSP Commerciële en Communicatieve opleidingen, allemaal onderwijsorganisaties. Hier geef ik trainingen ‘Management’, ‘Leiding geven’, ‘Time Management’ en ‘Verkoopvaardigheden’. Heel leuk en afwisselend allemaal. Maar wel een flinke financiële dip… Mijn inkomen daalt dat eerste jaar na Mercedes met 60%. Gelukkig heb ik gespaard tijdens mijn rijke Mercedes jaren!

Samenwerkingsperikelen

Helaas kom ik al snel in allerlei conflicten terecht. Bij SBC Elsevier opleidingen bijvoorbeeld (nu onderdeel van NCOI) geef ik een leuke training van 10 avonden ‘Leidinggeven 1’. Hiermee heb ik de cursisten al mijn vakkennis wel overgedragen vind ik zelf. Toch willen ze per se dat ik ook 10 avonden ‘Leidinggeven 2’ aan deze zelfde groep geef. Dit is tegen mijn professionele opvatting. Ik gun de cursisten een frisse trainer. Ik stel het belang van de cursisten boven mijn eigen belang en weiger gehoor te geven aan hun wens. Einde samenwerking SBC Elsevier opleidingen…

Bijna directeur

Bij OSP Commerciële en Communicatietrainingen verloopt de samenwerking heel wat soepeler! Ik geef veel leuke trainingen met groot succes. En word gevraagd als opleidingsdirecteur. Daar heb ik wel even flink over na moeten denken, want deze functietitel klinkt heel interessant (interessanter dan trainer), verdient goed en biedt veel nieuwe kansen.

ONDERNEMERSTIP 3: Blijf trouw aan je ondernemersdoelen.

Maar…’schoenmaker blijf bij je leest’! Wat ik echt leuk vind en waar ik echt goed in ben is trainingen geven en ontwikkelen. En niet ‘directeur zijn’. En op kantoor zitten. Of alleen op pad kunnen als het om acquisitie gaat. Helaas dus, ik sla deze kans af. En zo loopt ook de samenwerking met OSP Commerciële en Communicatietrainingen weer ten einde.

Geheadhunt

Sowieso ben ik in deze periode van mijn carrière blijkbaar heel interessant voor andere bedrijven. Ik word regelmatig benaderd door een headhunter om mij te peilen voor een managementfunctie. De combinatie van mijn opleiding als psychologe met bedrijfservaring als ondernemer werkt ineens goed! Het voelt wel een beetje alsof je eindelijk een vaste relatie hebt na jaren daten, en nu je gebonden bent vinden ineens alle mannen je leuk en aantrekkelijk. Duh… nu hoeft het niet meer.

Inspirerende andere jonge ondernemers

Ook ontmoet ik inspirerende andere jonge ondernemers van mijn eigen leeftijd (ondertussen 34 jaar) zoals Rob Schippers van Schippers Advies en Monique Effah. Beiden zijn ambitieuze ondernemers, ambitieuzer dan ik. Ze willen groter en meer, zoals grote bedrijven binnenhalen en andere trainers inzetten. Ik kijk er vol bewondering naar, laat me graag inspireren en nog liever inzetten als trainer. Maar nu weet ik het zeker, ik ben trainer en coach en dat blijf ik ook. Voor mij geen groter en meer.

Rob en Monique rentenieren volgens mij ondertussen wel…

Prins en Zonen

Via Monique Effah kom ik binnen bij Prins en Zonen, een familiebedrijf in Amsterdam. Dat notabene worstvelletjes verkoopt. Een product waar ik als halve vegetariër niet veel mee heb. Maar ik ben wel altijd nieuwsgierig naar andere branches en invalshoeken.

Prins en Zonen wil graag moderniseren. En dat is hard nodig. Het is ondertussen 1997 en in hun bedrijfsrestaurant eet de familie tussen de middag nog steeds aan een gedekte tafel met wit damast, terwijl de ‘arbeiders’ er omheen hun broodtrommeltje openen. Hoog tijd voor een frisse wind en die breng ik er graag! Het klikt aan alle kanten en gedurende een aantal jaar begeleid ik management en medewerkers op weg naar het jaar 2000. Superleuke klus!

Vooruitkijken…

In mijn volgende blog, ‘Stabilisatie en verval’ beschrijf ik hoe ik andere ondernemers ga helpen via diverse Kamers van Koophandel, verder ga uitwaaieren en mezelf flink kwijtraak…