Eindelijk is het dan zover. Na alle voorbereidingen, twijfels, hoop en angsten, ben ik vol goede moed op reis. Samen met mijn lieve hond Angel ga ik dit mooie avontuur aan. En wat het me brengt? Ik laat het je zeker weten!

Blog 8. Ik vertrek! Naar een onbekende maar inspirerende omgeving

Op zondag 1 oktober ben ik vertrokken naar een onbekende omgeving. Begin december ben ik weer bereikbaar. Ik reis vanuit Garderen en heb vroeg een taxi naar Schiphol genomen. Zo staat mijn auto lekker rustig en veilig. En kan ik ook weer in rust terugkeren, in plaats van meteen in de hectiek van Den Haag.

Vanuit Schiphol vlieg ik naar Washington, en daar heb ik ook mijn enige hotelovernachting geboekt in ‘The Normandy’ hotel waar honden welkom zijn. Best wel een luxe start overigens… 😊 Een mooi en duur hotel op een half uurtje lopen van The White House (of 6 minuten met de auto). Die ga ik zeker bekijken. Verder heb ik 10 dagen een auto gehuurd en thats it. Meer heb ik niet geregeld.

Afwezigheidsbericht

Op mijn email heb ik een afwezigheidsbericht geplaatst. Daarin verwijs ik mensen naar deze blogserie als ze willen weten wat ik aan het doen ben en waarom. Whatsapp heb ik omgezet naar een zakelijk account en ook daar staat een afwezigheidsbericht op. Het blijkt overigens wel dat dat bericht alleen verzonden wordt als ik wifi heb… tja, dan heb ik er eigenlijk niet veel aan. Gelukkig weten veel mensen ondertussen van mijn sabbatical.

Angel shots

Angel heeft haar jaarlijkse shots gehad, dit keer aangevuld met een verplichte inenting tegen Rabiës. Ook heeft ze drie dagen voor vertrek nog een gezondheidsonderzoek ondergaan om gezond verklaard te worden. Ik heb haar ook nog snel een pil gegeven om te ontwormen en eentje tegen vlooien en teken. Zo is ze hopelijk op alles voorbereid. Om haar zoveel mogelijk te helpen over te gaan naar ander voer, heb ik een kostbare kilo bagage ingeruimd voor haar vertrouwde brokjes en favoriete kluiven. Alsof ze die in Amerika niet hebben…

Kennel perikelen

En oh wat een stress heb ik gehad van welke kennel ik kon gebruiken voor het vervoer van Angel. Omdat ze in het vrachtruim van het vliegtuig gaat en niet bij mij blijft. Daar is ze net twee kilo te zwaar voor. Ik heb nog overwogen om haar op een streng dieet te zetten…

Angel moet in een IATA goedgekeurde kennel (International Airline Transport Association) en die heb ik tweedehands via Marktplaats gekocht. Nu hoop ik maar dat ik niet teveel last van die grote kennel heb om er twee maanden mee rond te slepen. In het ergste geval laat ik hem ergens achter voor de vinder. Maar ja, hoe komen we dan terug?

Wel ben ik creatief aan het knutselen gegaan, zodat ik met snelbinders mijn rugzak boven op de kennel kan binden. En de kennel zelf kan ik ook voorttrekken met een andere snelbinder. Zo zie ik mezelf al langs dorpen en steden trekken. Een soort ‘Alleen op de wereld’ maar dan met kennel. Oh nee, ik heb een auto :). In ieder geval de eerste tien dagen.

Op de foto zie je Angel overigens heel onschuldig liggen slapen, nog onbewust van wat er gaat gebeuren…

Wat heb ik nog meer bij me?

Er blijken mooie inpaklijsten op internet te vinden te zijn, zelfs specifiek voor vrouwen met een rugzak. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. En ik heb gekozen voor de kleinere rugzak van Margie, want dat was al de eerste inpaktip, hoe kleiner de tas, hoe betere keuzes je maakt. Op hoop van zegen dan maar.

Kleding

Qua kleding heb ik nog nooit zo kleurloos en licht gepakt, slechts twee jurken (zwart en donkerblauw) met leggings en maillots. ‘Amish, here I come!’. En verder 1 broek, 3 zwarte T-shirts van Merino wol en een lichte trui. Deze shirts en truien heb ik op aanraden van trainingsacteur Barbara geshopt bij een winkel die ik helemaal niet kende, Uniqlo. Super mooie Japanse winkel met allemaal kleding met speciale ‘heat technology’. Weer zo’n wereld die opengaat voor mij. 

Wel ga ik een beetje los met kleurrijke bolero’s, zo kan ik toch nog wat variëren. Ook riskeer ik het toch niet om maar 1 paar schoenen mee te nemen, dus neem ik naast mijn heerlijk waterdichte wandelschoenen ook een paar korte donkerblauwe laarsjes mee. Voor in de kerk.

Toch geeft het me eigenlijk een heel goed gevoel om zo licht te reizen. Vaak kom je terug van vakantie met de helft van je spullen niet gebruikt. Dat zal mij nu niet gebeuren.

Digiloos??

Voor iemand die digiloos wil gaan leven heb ik toch nog best veel spullen bij me… een laptop met oplader en muis, een telefoon, een ereader, oortjes, een Waka Waka powerbank en een wereldstekker.

Extra’s

Bijzondere toevoegingen in mijn bagage zijn: een Mandela kleurboek met kleurpotloden (lief cadeautje van Niki van ICM voor mijn nieuwe ik), een dagboek, een tekentang en een muskietennet (tegen spinnen en andere enge beesten die er misschien zijn) en een lijst met AA meetings in Ohio voor als ik het allemaal niet meer zie zitten en misschien terugval… Ook heb ik de portefeuille van mijn overleden vader gevonden en in ere hersteld, die is super makkelijk voor op reis met wel tien vakjes. 

Huis Den Haag

Mijn huis in Den Haag staat niet leeg. Neefje David van 19 jaar gaat hier twee maanden uitproberen hoe het is om op zichzelf te wonen. Aangezien mijn zus op 100 meter afstand woont, nou ook weer niet enorm spannend maar toch wel een mooie stap richting een volwassen leven.

Zelf maak ik me wel enigszins zorgen over de staat van mijn huis als ik weer terugkom, maar ja, loslaten, loslaten, loslaten…

Aserto loslaten

Zoals ik al eerder schreef, had ik na mijn tweede sabbatical bijna geen eigen bedrijf meer. Nou duurde die sabbatical wel negen maanden, en ben ik nu na twee maanden alweer terug. Dus dat is al anders. Sterker nog, ik heb al flink wat trainingen in mijn agenda staan voor 2024, dus dat is fijn. Toch is het spannend om ook qua email en telefoon twee maanden totaal niet bereikbaar te zijn. De lopende zaken worden afgehandeld via mijn zus Daniëlla Vrijling.